This is your fault

In this scary world 

You made me this week 

This is your fault 

You made me 

This is your fault 

I'm that freaky i know...

I thought If i be around ppl this pain going to fade 

But now i realize that the more i getting close to pple the more i feel unhappy 

Yes i know, im finally let ppl  in to my life 

Yes i know that its a big step for me

But actually i think I'm loosing connection with my self 

And know 

In this very moment 

I'm feeling so lonely 

So just talk to me

Let me know you

You'll be first one i'll ever known 

Im that freaky 

I know... 

حالم خوبه

حالم خوبه خدایا باورتون میشه؟ 😨 

یک احساس جدید

برا اولین بار  در عنفوان 20 سالگی حس میکنم که به انسان های دیگر  نزدیک شده ام

حس میکنم میتوانم جزیی از آن ها باشم

شاید از فردا بتوانم خودم را انسان صدا بزنم

چرا من انقد عجیب و غریب هستم؟ 

وات د *اک... ؟

این چیه 

چرا الان

الان وقتش نیست

هنوز خیلی زوده 

دو ماه مونده هنوز

خدایا از دلم بندازش 

الان باید درس بخونم تا تموم کنم این بدبختیارو اه

این چ کاری بود من کردم  اخه 

اه اه اه

ای کاش....

ای کاش ادم ها انقدر خودخواه نبودند و زیاده خواه... 

انگار شعله ایست در جانم...

انگار شعله ایست در جانم که تمام تنم را میسوزاند... 

در این کنج ویران من سال هاست خبر مرگ مرا داده اند

به یادم بیاورید ده سال، صد سال شایدم هزار سال دیگر 

به یادم بیاورید

دختری که فکر میکرد همه چیز است و حالا خوب میداند که هیچ نیست... 

نقطه ی سیاه...

شاید لکه ای سفید در تمام این تاریکی ها دیده باشم

کاش همه جانم با این لکه سفید یکی شود... 

کاش همه ی سیاهی هایم بشوند یک نقطه و بروند یک گوشه ای ان بالا ها بنشینند 

که من گاهی برگردم و ببینم از کجا امده ام... 

از ان نقطه ی سیاه... 

امیدوارم حد تحمل من این نباشد...

امیدوارم حد تحمل من این نباشد 

امیدوارم حد تحمل من این نباشد

میدانم این شب به راحتی صبح نمی شود 

چه کسی قرار است در کنارمن این جهنم را بگذراند؟ 

باز هم من در کنار من هستم

"من"

از تو ممنونم... 

تو به تنهایی چه شب هایی را که صبح نکردی 

امشب را هم میگذرانیم 

امشب را هم میگذرانیم....

مرا به سیاره خودم برگردانید

دل بی  پناه من... 

شاید فکر کنید شهر دل من ساکت است و سرد 

من با گذر ثانیه ها میمیرم 

در این شعله ی قدیمی سال هاست در حال سوختنم

دیگر نه ان اهنگ قدیمی حالم را جا می اورد نه یک غذای دلچسب با صدای شر  شر باران 

دلم هزار تکه شده و تکه های تیزش شاه رگم را بریدههه... 

تاول های چرکین تمام بدنم را پوشانده...

از جیغ های خفه گلوی جانم زخمی است انگار استخوان هایم خالی اند بدنم میسوزد... از درد مینالم، به خودم میپیچم... 

گاهی به خودم میگویم ای کاش 

ای کاش یک نفر در دنیا شبیه من بود 

چرا حتی یک نفر مثل من فکر نمیکند... 

به جنون رسیده ام

ساعت ها با خودم تمرین میکنم شاید شبیه ادم های طبیعی بشوم

اما... 

انگار این جان تیره و دردناک من از سیاره ی دیگری امده است 

امده تا اینجا خوب بسوزد... 

دیگر طاقت ندارم

دیگر اشکی نمانده 

مرا به سیاره خودم برگردانید...