کنکور

هزار بار نوشتم کنکور و پاکش کردم... 

اخر من و کنکور؟! 

کنکوری شده ام، درست انگار که مادر شده باشم

اجباری مسخره که حسابی نفرت انگیز است و بوی گندش کل محلمان را گرفته... 

مدرس عربی می گوید  اخر فعل مضارع او میگیرد... میگویم آقا اجازه مگر آخر فلان چیز هم او نداشت؟... می گوید آن اسم است نه فعل دختر جان...

برایتان از کرمانشاه رفتن بگویم؟ برای یک کلاس‌ یک و نیم  ساعته من از ساعت چهار بعد از ظهر تا نه شب به طوکامل علاف بودم... چیز یاد میگیریم ها!!  ولی سخت است میدانید که... 

همچون که اقای زنگنه داد میزند ‌"یک، رادیکال سه، دو "و تمام تن ما کنکوری های بدبخت بیچاره می لرزد... 

بگویم برابتان از دختر صاحب اموزشگاه که همیشه دوستم صوتی میدهد و میگوید" فلانی، فلانی "و همان یکذره حیثیتی هم که داشتیم به آب روان می دهد تا با خودش ببرد

برایتان میگویم از نوزده همین ماه ک میخواهیم عروسی برویم و من طبق معمول چیزی ندارم بپوشم

آنقدر طول وعرض اتاق را طی کرده ام که کف پاهایم ذوق ذوق می کند، درست انگار که میخواهد از وسط شکافته شود... 

سر درد هم که چیزی طبیعی ای در وجود من است... از آن روز که خدا تصمیم گرفت چشم هایم را ضعیف کند همراهمش خیلی  چیز های دیگرم را از من گرفت و فقط یک چیز داد "حسرت دیدن دوباره با چشم های خودم" 

هر روز صبح به این عادت کرده ام که یک ور چشمم نبیند و تا چند ساعت همانطور مات همه چبز را ببینم تا نکند دردبگیرند و به سرم هم بزنند... وقتی تخم چشمم دردمی کند انقدر که انگار یک دسته سوزن در چشمم فرو رفته انگار چشمم را کنده اند... 

من یک کنکوری فلک زده... در حال مردن از گرما ساعت چهار نصفه شب از بی خوابی هایش می گوید

از نمره ی سیزده ریاضی ای که هیجده بود ولی یک برگش را ندیده بودند... 

خسته ام.... آنقدر که حتی حوصله ی خوابیدن را هم ندارم... 

اگر از آن که زود تر به رخت خواب بروبد و ارام بخوابید لذت میبرید بدانید شما ادم خوشبختی هستید... 

من یک کنکوری که حتی از شما چه پنهان حال خوابیدن را هم ندارد...