ماه من

صدایی آشنا درست زیر این چرکاب گناه مرا میخواند... 

"باز آ.. "

می ایستم در برابر آینه، چهره ای آشنا و صدایی آشناتر... 

" باز آ.. "

این قصه تمام نمیشود

این شب تیره سحر نمیشود

چشم هایم را میبندم، دست هایم روی گوش هایم... 

وصدایی بلند تر از تمام اصوات هستی از دل و جانم به گوش میرسد

«چه کنم که  میخواهم ولی نمیشود». 

پ. ن:شب اول رمضان است... تمام خواسته ی من این است که"به آغوش خودم برگردم! "