داستان کوتاه"نیمه شب‌" [ قسمت دوم]

{قسمت اول ‌} 

برای پسر بودن زیادی با ادب بود، به هر حال چیکارش دارم میرسونمش و میرم پی کارم دیگه... 

منتظر شد تا من سوار بشم و بعد از من سوار شد... اولش کمی زیر چشمی نگاهش  میکردم ولی کم کم حواسم به زییای سپیدم(ماه)  جلب شد و تقریبا وجودش رو در کنارم حس نمی کردم. 

ماشین از روی چاله چوله ها رد می شد و از یه طرف به طرف دیگه تکان می خورد،یه لحظه دلم واسه جاده های صاف و تخته گاز رفتن تنگ شد ولی با فکر کردن به پدر و مادرم انگیزه گرفتم. 

با لبخند به ماه خیره شده بودم که صدای هم سفرم رو که انگار از ته چاه می آمد شنیدم، صداش رو صاف کرد و گفت:

:_میتونم اسم ناجیم رو بپرسم؟ 

با همون لبخند به طرفش برگشتم و با گفتن نوچ دوباره به ماه خیره شدم... 

خنده ای کرد و گفت:

:_کسری هستم، کسری محمدی ناجیه خانوم

سواای به طرفش برگشتم که زد زیر خنده!

حرفمو پس میگیرم که گفتم با ادبه.... یه چیزی ته دلم می گفت خودت سر شوخیو باز کردی هااا! 

برای خواندن ادامه داستان به ادامه مطلب بروید... 

داستان کوتاه "نیمه شب"[قسمت اول]

صدای خرچ خرچ سنگارو زیر تایر ماشین دوست داشتم.

بخصوص که شب بود و جاده از این خلوت تر نمی شد!

مثل هر پنجشنبه میخواستم به مادر و پدرم سر بزنم... کلاسم خیلی دیر تموم شده بود و کلّی هم علاف ترافیک شده بودم... صدای 'جیک'  ساعت مچیم بهم میگفت که ساعت دوازده شده! 

نمیدونم اگه الان میرسیدم خونه مادرم چی میگفت... دختر تنها تو این وقت شب... خودشم خوب میدونست عاشق شب بودم و اگه هزار بارم میگفت توی شب تنهایی نیا اینجا گوشم بدهکار نبود ولی ای کاش بود...

ماه تو آسمون قشنگ تر و پر نور تر از هر شب دیگه ای میتابید.. حلقه ی سفید دورش تا چندین متر شعاع گرفته بود و این برای کسی مثه من که تا دیروقت کارش اینه که آسمونو نگاه کنه چیز کمی نیست... 

به ماه خیره شده بودم و حواسم به جاده نبود... جاده از خاک و سنگ پوشیده شده بود... چند تا از این جاده های پیچ در پیج و خاکی رو که رد میکردی  به ویلایی میرسیدی که مادر و پدرم دوران بازنشستگیشون رو اونجا سپری می کردن... حوالی شهر آمل... 

قبرستانی قدیمی که هنوز هم مردم از اون استفاده می کردند و مرده هاشونو به خاک میسپردند در مسیر همه این جاده های پیچ خورده بود که اگر میگفتم هر پنجشنبه وقتی از کنار آن عبور می کردم می مردم و زنده می شدم دروغ نمیگفتم... ولی جالب اینجا بود که این مردن وزنده شدن هارا عجیب دوست داشتم...! 

برای خواندن ادامه داستان به ادامه مطلب بروید....

داستان کوتاه "آرزو های من هم براورده می شوند..."

1396/7/11

00:54 a.m

روی تخت دراز کشیده بودم و به سایه ی شاخه درخت های همسایه بقلی که روی دیوار مقابلم افتاده بود و با هر وزش باد با صدای خش خشی تکان می خورد و با نور آبی ای که کنار در گذاشته بودیم جلوه ی جذابی به خود می گرفت .. 

همین که به حرکت شاخه ها نگاه می کردم با خود گفتم 

"برادر دوستم که به این در و ان در میزد تا به کانادا برود حالا خیلی راحت ویزای خود را گرفته و فردا عازم بود... دوست دیگرم و پسرعمویش که چندین سال بود یکدیگر را میخواستند حالا چند روز دیگر ازدواج می کردند و اتقاقا من هم دعوت بودم، پارسال دختر یکی از همکار های مادرم با رتبه ی تک رقمی بهترین دانگاه کشور را قبول شده بود و مادرم بهانه جدید برای توی سر من زدن داشت"

حالا که میدیم هرکس به نوبه خود به آرزویش رسیده بود ولی من با بیست و دو سال و خورده ای سن هنوز نشسته بودم ور دل مادرم و با حسرت به شاخه های خشک درخت همسایه بقلی نگاه می کردم... 

مادرم همیشه می گوید : دختر های مردم ارزو می کنند و توهم ارزو میکنی... 

و من هیچوقت منظورش را نفهمیدم ارزو، آرزو بود دیگر چه فرقی داشت...؟! 

آغوش شب چه کم از پسر عموی لاغر مردنی دوستم داشت، اوای خوش زوزه ی گرگ ها چه کم از امواج سواحل کانادا با آن  دک و پزش داشت، اخر مگر گیاه شناس بودن و این که با یک نگاه می شد این مخلوق اغلب سبز رنگ و عجیب خدا را شناخت و کنکاش کرد، چه کم از پشت میز نشستن و ساعت ها معاینه خسته کننده بیماران داشت؟ هرچند در آمد آنچنانی هم داشته باشد!! 

چه میشد فقط یکبار فقط یک نفر هم که شده صدای آرزوی خفته مرا بشنود 

ادامه مطلب رو کلیک کنین ... 

داستان "ناشناخته"{قسمت چهارم}ـ قسمت آخر

{قسمت اول }

{قسمت دوم}

{قسمت سوم}

تا این که در آن نزدیکی صداهایی شنیده می شد،صداهایی آهنگین و زیبا که دخترک را غرق خود کرده بود 

You and I holding tight

You and I gotta fight

You and I side by side

You and I say goodbye

You and I feels so right

You and I holding tight

You and I side by side

You and I for the rest of our lives
Every night, we’re all alone every night

My only hope is the light that’s shining from inside you

‘Cause you believe in what we are, you believe

In what we’ll be, give me strength

So I can stand beside you

No truths to confirm

No lies to deny

Too hopeless to care

We’re too scared to cry
  you and ....

به سمت صدا حرکت کرده بود و ساختمان بلند و زیبایی رسیده بود

اطرافش با گل های صورتی تزیین شده بود و رنگ طلایی خانه بیشت تر از همه چیز اورا مجذوب کرده بود .

چمن ها کوتاه و شکل های زیبایی تزیین شده بود.

از پله ها بالارفت ..

مرد ها و زن هایی را می دید که بالباس هایی فاخر و زیبا،در واقع به زیبایی همان ورقه های پیچ پیچی رنگی (گل ها) یا شایدم زیباتر بودند .

با همان لباس سفید و تقریبا بلندش که حالا کمی هم گلی شده بود به سمت راه پله ی سمت راست سالن حرکت کرد .

در انتهای راه پله پنجره ای قرار داشت،نا خود آگاه به سمت پنجره حرکت می کرد

ادامه لباسش را در دست گرفته بود تا زیرپایش گیر نکند

مقابل پنجره متوقف شد

باز هم همان زیبای سپید ،کامل و زیبا ایستاده بود (ماه)

لبخند نمیزد ،گریه نمیکرد در واقع هیچ یک از احساسات شدید را نداشت 

فقط یک حس داشت 

این که این زیبای سپید را  در تمام جاهایی که رفته بود دیده بود

لکه های مشکی خود نمایی می کرد ،دختر را به دنیای دیگری می کشاندند.

ناگهان دستی روی شانه اش قرار گرفت ...

ادامه داستان را ادامه مطلب بخوانید...

داستان "ناشناخته"[قسمت سوم ]

{قسمت اول }

{قسمت دوم}

آن دنیای زیبای پیش رویش،رویایی سراب گونه نبود

بلکه حقیقت داشت،اری بکی دیگر از اعجاز های حیات

همین که دستش را دراز کرد تا ان خنکارا حس کند 

در نیمه راه متوقف شد ،ولی او نبود که این کار را میکرو بلکه دستش از مرز میان این دو سرزمین عبور نمیکرد

بار در به ان دانه های سفید خیره شد که بدون هیچ عجله ای از اسمان سقوط میکردند و با تمام وجودش آرزو کرد ک ای کاش میتوانست یکی از ان ها را امس کنا

اه خدای من باور نکردنی بود دستش از میان آن مرز سهر آمیز عبور کرده بود

قدمی به جلو گزاشت 

خنکا و تاریکی و ان اعجاز زیبای رقصان و رنگارنگ در اسمان تمام وجودش را سر شوق اورده بود

ولی صبر کنید ...

دخترک به ناگه بازگشت و پشت سر خود را نگاه کرد

ان تپه ی شنی و راز آلود که هرگز موفق نشد روی آن باییستد

یا ان نور گرم که بر سرو صورتش میتابید 

در همین فکر بود که فهمید تا دیگر نمیتواند حرکت کند

اه خدای من مگر میشود

او در مانه ی آن دو سرزمین گیر افتاده بود

اندکی تلاش کرد ولی راهی از پیش نبرد 

پس به جلو حرکت کرد 

سرمای استخوان سوز از یک طرف و گرمای جان سوز از طرف دیگر حالش را دگرگون کرده بود

اصلن حس خوبی نبود او ان دو حس را با همدیگر دوست نداشت

یردش بود و از یک طرف تشنه خستگی و نبود انرژی هم فشار می اورد

بدنش می لرزید چشم هایش تار میدید...

داشت از نفس می افتاد که در اخرین لحظه منظره ی باور نکردنی ای را پیش روی خود دید....

بقیه ی داستان را در ادامه ی مطلب بخوانید ....

داستان" ناشناخته"[قسمت دوم]

{قسمت اول }

به آرامی از پله ها بالا رفت

هنوز چند پله مانده بود که کسی از مقابل پله ها عبور کرد

درکنار پله ماوا کرد و منتظر ماند

زنی که داشت عبور میکرد یک ان توجهش به دخترک جلب شد

جلو تر رفت

 _آخی دخترک بیچاره ،چی شده ؟

به مهض این که زن نزدیک تر امد پایش پیچ خورد و از پله ها به پایین پرت شد 

دخترک با ترس و لرز به پایین رفت،اینبار انقدر استرس بیرون را داشت که حتی نیم نگاهی هم به بالا و پایین رفتن سینه زن نکرد و لباس و روسری زن را برداشت و به طرز ناشیانه ای به تن کرد

چون دیده بود ک ان ادم ها چنین پوشش هایی را به تن می کنند

شاید تصورتان از عبور دخترک ازمیان مردم لرزان و متوحش باشد ولی اینگونه نبود ،هرگز...!

با چش...

در ادامه مطلب بخوانید ..

داستان "ناشناخته"[قسمت اول]

موجودی روی زمین افتاده بود 

نه ،انگار ک زنده بود 

انگار دختر بود

دخترکی که روی شکم افتاده بود و موهایش جلوی بدنش افتاده بود

تکانی به خود داد و از جا بلند شد 

پیرهن سفید و یکدستی به تن داشت که تقریبا تا زانویش می رسد 

موهای مشکی و بلندش سخاوتمندانه صورتش را قاب گرفته بودند

چشم هایش گنگ بود 

انگار که هیچ نمیدانست 

تنها و مشوش 

در تاریکی گم شده بود

هرچه بود این تاریکی را دوست داشت

تاریک و روشن اسمان و بعد صدای بعد از آن (رعد و برق)احساس خیلی خوبی را به او منتقل می کرد 

دیگر میدانست که وقتی ان نور اسمان را در برمیگرد صدایی حتی زیباتر از آن نور 

هردوگوشش را پر میکند

انقدر روفت تا به یک سراشیبی رسید 

یک ان کنترلش را از دست داد و از ان جا به پایین پرت 

خدای من مقابل دخترک تمساح هظیم الجسه ای ایستاده بود و با نگاه پر غضبش او را می پایید 

اما دخترک ک انگار اصلن نمیدانست ان موجود چیست یا از کجا امده... 

ادامه داستان در ادمه مطلب ...(این داستان مناسب گمشده هاست )