چشمامو روی هم گذاشتم و الان اینجام...
وقتی بهم گفتن کلاس المپیاد برگزار میشه داشتم از خوشحالی بال در میاوردم، باورم نمیشد برای اولین بار توی شهرمون... به ارزوم رسیده بودم روی ابرا بودم
سر کلاسا کلی چیزای باحال یاد میگرفتیم که فقط توی کلاس المپیاد میشد یاد بگیری
کلی بابچه ها و کلاسا خاطره دارم... روبروی اونجایی که کلاسا برگزار می شد یه سوپر مارکت کوچولو بود که همیشه تو انتراکا میرفتیم اونجا خوراکی میگرفتیم،یه بار یکی از بچه ها هممونو بستنی مهمون کرد، توی اون کوچه باغی که به خیابون اصلی میرسید چقد باهم میخندیدیم و شوخی میکردیم...
دستیمو که چند سال بود ندیده بودمو توی اون کلاسا میدیدم و چقد باهم تو سالن میدویدیم و میخندیدم....
معلممون که دیگه خود خاطرس... بهترین معلمی که میشه گفت وجود داره... همه معمولا اول ریاضیرو میخونن و شیمی رو تا از روش بیوشیمی و ژنتیک رو بفهمن ما ژنتیک و بیوشیمی یاد میگرفتیم از روش ریاضی و شیمی هم یاد میگرفتیم... ما سر کلاس المپیاد زیست همه چیز یاد گرفتیم... بزگ شدیم ادم شدیم... تغییر کردیم... وقتی کلاس المپیاد تموم شد همه بیخیال المپیاد شدن چون فقط دو نفر قبول شده بود ولی من بازم به پاش موندم...
المپیاد ارزوی من بود... المپیاد هدف من بود... المپیاد انگیزه من بود... خون توی رگام بود... رویای شبام... چیزی که به عشقش صبا از خواب بلند میشدم....
حالا معلق موندم بین این که قبول میشم یا نه اگه نشم پرونده المپیاد برای همیشه بسته میشه، اگه قبول نشم تا ابد براش عزا داری میکنم... المپیاد تنها چیزی بود که من داشتم... شخصیت من... رویای من...
اگه قبول نشم پشتش اب نمیریزم... کی دیده پشت مرده اب بریزن؟ مرده ای که هیچوقت برنمیگرده...!
دلم باش تنگ میشه خدااااااااا
شب نخوابیامو یادم نمیره... کتابای سلولی ای که از انتشارات اشتباه خریدم و مجبور شدم ار یه انتشارات دیگه ام بگیرمو حالا یه قفسرو کامل اشغال کردنو هیجوقت یادم نمیره....
دلم براش تنگ میشه خداااااااا، شبا قبل از خواب به چی فکر کنم؟
المپیاد تنها چیزی بود که داشتم.... یه رویا، یه خواب....
هنور نتایج نیومده ولی من میترسم... خیلی... از این که از دستش بدم میترسم... برای خیلیا فقط یه امتحان بود... برا ی من همه ی دنیام بود....
دلم براش تنگ میشه خداااااا
+همیشه عکس میزارم، یه بارم اهنگ گوش بدین....[
کلیک]
