هر روز صبح ساعت ۵ صبح ، درست وقتی که همه در خوابند ، همسایه امان که نانوا است از خانه بیرون میزند
ساعت ۹ _۱۰شب صدای کوبیده شدن در خانه اشان نشان می دهد که به خانه امده
درست از ساعت ۱۰ شب تا خود صبح بوی مواد مخدر از خانه اشان تا اتاق من می اید
به زندگی اش که نگاه می کنم دلم میخواهد یک دل سیر گریه کنم
خودش را تا شب با کار خفه می کند و برای این که زنده بماند تا صبح با مواد سر میکند
دل من خون شده از این زندگی
کاش میشد هیچوقت به این دنیا نیامد
یا شاید هیچوقت با ادمیزاد اشنا نمیشد...
خوشا زندگی در جنگل...
در لابه لای این اسکلت های بی ریخت که ما به ان ها خانه می گوییم ذره ای اسایش وجود ندارد
ذره ای اسایش یا شاید ذره ای باور...
- ۹۶/۰۷/۲۲