گاهی...

گاهی باید خودت را در اغوش بکشی و انقدر خودت را محکم نگه داری تا از هم نپاشی

من از آن گاه ها متنفرم 

متنفرم... 

چند وقتی است که مهمان دلم غم شده است

روزی که شروع کردم فقط  یک دختر هفده ساله بودم

حالا وقتی به خواسته ام میرسم

یک دختر بیست ساله می شوم

هیفده سالگی،  هیجده سالگی و نوزده سالگی ام

به اشک و اه گذشت

به غم و نرسیدن گذشت

به خواستن و نتوانستن گذشت

من حتی اگر به خواسته ام برسم به ماه ها روانشناسی و کمک نیاز دارم تا دوباره به خودم برگردم اگر برگردم 

سه سال اسیر شدن کم نیست 

سه سال اسیر چنگال نرسیدن شدن کم نیست

میترسم سکته کنم و مادرم دق بکند 

میترسم پدرم از نبود من گریه کند 

میترسم سکته کنم... 

قلبم مدتی است تیر میکشد پلکم میپرد معده ام یک جوری شده

حال و روز خوبی ندارم 

اگر میخوانید برایم دعا کنید 

چیزی از من نمانده... 

سکوت...

هزاران فریاد در سکوت من نهفته است

اقیانوس های اشک در آه های من نهفته است

روی میرسم به آرزویم؟ 

چیزی نمانده تا با هیجده سالگی ام خداحافظی کنم...

هیجده سالگی ای که با اشک و اه گذشت

خدایا

در من چه دیدی

که کول بار غم جهانت را در بغچه ای بستی 

و روی دل من گذاشتی 

در من چه دیدی که مرا محرم راز خود کردی؟ در من چه دیدی که به اینجایم کشاندی؟ 

 

Maybe...

Maybe there's a reason why

... 

کاش زودتر این کابوسا تموم بشه کاش زودتر تموم بشه

از شدت ناراحتی حالم به هم میخوره... 

به چه گناهی اخه؟ 

فروپاشی

فروپاشی یک انسان چگونه است

از درون خورده میشوی و لبخند میزنی

همینطور با خودت میخندی با خاطراتی که هرگز رخ ندادند

میدانی.... حسرت ادمی را از پا در می اورد

آه میکشم و حسرت میخورم که ای کاااش ای کااااششش.... 

متنفرم از این حسرت ها 

از این اه کشیدن های مداوم

پس روز من کی میرسد؟ 

 

طاقتم طاق شده چه کنم...

طاقت بیار دختر طاقت بیار 

این همه راه اومدی

این یسالم روش 

طاقت بیار دختر دیگه  چیزی نمونده طاقت بیار.... 

صورتم با سیلی سرخ میکنم...

ایستاده ام سرپا با زانو هایی لرزان

صورتم را با سیلی سرخ میکنم

لبخند نمایشی ای میزنم اما... 

درونم پوج پوچ

تاریکی مهض 

سکوت بی پروا

این کابوس تمام شدنی نیس.... 

غلبه بر این درد...

یک بار برای همیشه باید با این افسردگی لعنتی خداحافظی کنم

این دیگر غیر قابل تحمل شده باید برود 

برود برای همیشه

میخواهم دست خودم را بگیرم

و از ته این باتلاق لعنتی بیرون بکشم

و این کار را از همین لحظه شروع میکنم

دیگر غصه نمیخورم 

اظطراب بیخودی به دلم راه نمیدهم 

و مثبت و پر انرژی برای اهدافم تلاش میکنم... 

حسرت و حسرت و هیچ

من و حسرت و هیچ

حسرت بدترین درده خیلی دردناکه خیلی...