باد ابر هارا جابه جا می کند
مرا هم
خودم را دست باد میبینم
مانند برگی شناور بر روی اب
زندگی بازی کودکانه ایست
بازی ای که می تواند گاهی بی رحمانه باشد
گاهی انقدر مستانه که اشک از پیچ تاب های زیبایش بر چشمانت بیاورد
صدای بلند خواننده گوش هایم را ازار می دهد
اما توجه نمیکنم
وجودم با صدای خواننده بالا و پایین می رود
گاهی انقدر بالا که میتوانم سقف اسمان را لمس کنم و گاهی انقد پایین که گرمای جهنم را احساس می کنم
I swear that next time that i hold you i won't let you go no where you necer be alone
سومین بار بود که میباختم
انگار باخت عادی شده بود
دیگر نمیسوخت
دیگر نفسم بند نمی امد دیگر دنیا جلوی چشم هایم تیره و تار نشد
دیگر پتو را روی سرم نکشیدم و با هر نفس اشک نریختم
شاید از ان روز جهنمی
از ان کابوس جهنمی هنوز بیدار نشده ام
از ان روز به بعدد دیگر ان من سابق نشدم
نمیتوانم خود قبلم را احساس کنم
انگار هرچه صدای خواننده بیشتر میشود بیشتر به خواب فرو میروم
این کابوس لعنتی هرگز تمام نمی شود سه سال است که میخوابم و همچنان فردا صبحم مانند ان روز صبح است
سه سال است که روز های تولدم را اشک میریزم و عید ها را زجه میزنم
سال اول هر روز کارم زانو زدن شده بود
کم میاوردم
زمین میخوردم
دست هایم را به زمین میگرفتم همه چیز را تمام شده میدیدم
هرگز اینده را اینطور نمیدیدم
اخر من هرچه خواسته بودم همیشه بدست اورده بودم
خواستن و به دست نیاوردن برایم سنگین تمام شده بود
سه سال پیاپی
هنوز هم سنگینی اش را احساس میکنم
ان روز جهنمی
این کابوس هرگز تمام نمی شود
این کابوس هرگز تمام نمی شود
دست های سرنوشت را روی گلویم احساس می کنم
من محکوم به مرگ نیستم
من...
کاری میکنم که اینبار گذشته جلوی پایم زانو بزند
اینبار من گلوی سرنوشت را فشار می دهم
با همین ناخون های لاک زده ام گلویش را میبرم
اینبار من نیستم که زانو خواهم زد
اینبار سرنوشت زانو خواهد زد
اینبار دست من میبرد
اینبار دیگر هق هق هایم زیر پتو خفه نخواهد شد
اینبار میگزارم جیغ های شادمانیم را همه بشنوند
صدای گریه ی شادی ام را همه مردم شهر بشنوند
حسود هادر سوراخ موششان فرو میروند
میگذارم این بار من عبرت بشوم
عبرت پیروزی
عبرت کسی که گذشته اش را به زانو دراورد
اینبار من پیروز خواهم شد
اینبار سرنوشت زانو خواهد زد
