یروز...

یروز از خواب بیدار میشم 

و میبینم این شکنجه ها تموم شده

یروز از خواب بیدار میشم و درد نمیکشم 

یروز بلاخره با لبخند میخوابم

یه شبی میاد که دیگه وقتی میخوابم کابوس نمیبینم

یروز بلاخره به اون چیزی که میخوام میرسم 

یروز ولی نه امروز.... 

اگه یروزی مادر بشم

قول میدم اگه یروزی مادر بشم

هیچوقت نزارم دختر کوچولوی هیجده سالم انقد درد بکشه 

هیچوقت انقد راحت پشتشو خالی نمیکنم 

نمیزارم انقد تنهایی دردبکشه 

نمیزارم تو تاریکی تا خود صبح گریه کنه

نمیزارم

زنده بمون

زنده بمون دختر زنده بمون

به بدبخت ترین ادم دنیا سلام کنید

من همون بیچاره ایم که با 86 درصد زیست و با73 درصد شیمی قراره پشت کنکور بمونم

خدایا خیلی درد داره خیلی 

خیلی درد داره 

هیشکیو ندارم کنارم باشه 

همش باید درد بکشم و درد بکشم 

انقد درس خوندم نیمه نابینا شدم 

خداا چرا انقد نفس کشیدن درد داره؟ 

چرا انقد زندگی کردن درد داره؟ 

دو سال  بدترین دردارو به جون خریدم دو سال تا مغز استخون درد کشیدم 

هنوزم ادامه داره 

همش به خودم میگم محکم باش دختر محکم باشه دیگه چیزی نمونده 

ولی حقیقتش اینه که این دردا هیچوقت تموم نمیشه

بعضی وقتا به خودم میگم اصلن من پزشکی نمیخوام یه زندگی اروم میخوام

زندگی ای که بتونم اسمون ابیو احساس کنم از زیبایی درختا لذت ببرم از صدای پرنده ها انرژی بگیرم

صبح ها با لبخند بیدار بشم

زندگی که یروز فقططط یروز توش از خواب بیدار شم و استرس نداشته باشم 

چرا باید تو هیجده سالگی ایندرال بخورم؟ 

خدایا چرا این دردا تموم نمیشه چرا تموم نمیشه؟ 

کاش پارسال مرده بودم

کاش اون شب مرده بودم

سکوت در تاریکی

سکوت و سکوت و سکوت

شاید جایی در میان این جاده ی تاریک کسی ایستاده باشد به تماشا

به تماشای جان دادن من 

شاید کسی باشد که بخواهد جلو بیاید و ببیند از درون مردمک های حیرانم دلیل این همه سکوت را 

شاید صدای فریاد مرا شنیده باشد

شاید کسی در تاریکی ایستاده باشد.... 

......

فک کنم اون شب واقعا مردم...