همش رویاس

روزی هزار بار این وبلاگو چک میکنم به عشق این که یکی یچیزی گفته باشه

خیلی تنهام 

صبا هفت صبح بیدار میشم شروع میکنم به درس خوندن تا شب ساعت دوازده 

حال ابن روزای من مثه مرده ها شده 

اصلا نمیفهمم دارم چیکار میکنم اصلا نمیدونم دارم چیکار میکنم

خیلی زندگی سختی دارم 

کارم شده رویا بافی 

تفریحم شده رویا بافی 

رویای قدم زدن تو پارک

رویای شنا کردن رویای زندگی کردن 

از اولشم زندگی کردن یه رویا بود برام

تو این تنگ کوجیک و سیاهی که خونه ام شده هیچی نیست حتی یه قطره اب

انقدر دوست دارم کوهنوردی کنم 

پیاده روی کنم بدوم بخندم بازی کنم 

ولی حیف همش رویاس 

همش رویاس 

. 

. 

.