و چه کسی می داند؟

به بقل دستی ام شکلکی در می اورم و می خندم او هم میخدد

همه میخندند همه شادند و به باور های یکدیگر احترام می گذارند

من ان ها را باور دارم و ان ها مرا

همه با هم میخندیم همه صدای خنده هایمان گوش فلک را کر میکند

گرما و سرما در کنار هم 

تاریکی و روشنایی در کنار هم 

و کسی دست اویز کسی نیست

و کسی مرا بخاطر باور هایم تحقیر نمی کند

از رویا هایم حرف میزنم و ان ها گوش میدهند 

یکی تایید میکند دیگری نصیحت میکند 

وبعد من به رویای ان ها گوش میکنم

مرا تحسین می کنند و بعد من ان ها را تحسین می کنم

اتفاق جالبی می افتد همه سوژه جدیدی برای خندیدن و تفریح گیر می اوریم 

خاطرات کودکیمان را تعریف می کنیم و می خندیم 

همه به همدیگر احترام می گذاریم

گرمای قلب همه از ورای لباس هایشان دل های همدیگر را گرم می کند و به گرمای قلب هم می افزایند 

همه چیز خوب است و من در حال خندیدن با بقل دستی ام هستم که ناگهان‌‌‌....

شارژ گوشی ام تمام می شود و اهنگ هم قطع می شود

و من از کوچه باغ خیال به کنج اتاق کوچک خود برمیگردم

همه جا تاریک و ساکت است ...و من در خودم جمع شده ام و لبخند میزنم...